6 دلیل برای فیلم برداری بازی فرزندتان

(سخنی با والدین)

ترجمه ی: عباسعلی فاریابی (14/4/1397)

روزی در حین بازگشت از یک مسابقه ی شمشیربازی، با پسرم در حال رانندگی بسوی خانه بودیم. او بسیار ناامید و در حال گریه بود و در مورد مشکل داوری مسابقات آن روز، غرولند می کرد.

او با گریه می گفت، ” تقصیر من نبود!”،. “اصلا عادلانه نبود که بازی را باختم. همه اش تقصیر داور بود! حمله(اتک) با من بود و لی حق تقدم را به حریف داد. او اشتباه کرد!”

او مرتب اشک می ریخت و ناراحتی می کرد. به او گفتم که چقدر بازی کردنش را دوست دارم و حقیقتا بازی خوبی ارائه کرده بود. اما در آخرین حرکت حق با داور بود، و او واقعا ضد حمله کرده(کونتر اتک) بود.

من همیشه سعی می کنم با فرزندانم صحبت کنم و بجای نقد عملکردشان به آنها می گویم که من عاشق تماشای بازی شان هستم. ممکن است در مورد شمشیربازی اطلاعات زیادی داشته باشم، اما در برخورد با آنها اولین کاری که می کنم، حمایت پدرانه است. و این تنها چیزی است که بچه ها می خواهند از والدین شان بشنوند.