رضا خالقی – پیشکسوت استان تهران

وقایع مهم و خاطرات دوران شمشیربازی:

در سال۷۷ (2008) اولین مسابقات جهانیم را تجربه کردم که مسابقات جهانی نوجوانان و جوانان ونزوئلا بود.

بعد از آن به ایران برگشتیم و در یک اردوی فوق العاده با مربیانی همچون آقایان عباس فاریابی و محمد شیخ الاسلام آماده شدیم برای مسابقات المپیک دانش آموزی مسکو که در آن مسابقات عالی کار کردم و در مرحله گروهی نماینده روسیه که اون شب اول شده بود را تو گروهم ۵ بر ۱ بردم و نفر اول گروهم شدم. همه مربیان تعجب کرده بودند که یه بازیکن از ایران به این خوبی پاراد ریپوز می کند. البته قبل از شروع بازی های حذفی حدود نیم ساعت درس گرفتم که همه داشتن درس گرفتن من رو میدیدن 😂 ولی متاسفانه با وجود اینکه تو رده بندی جایگاه پنجم رو داشتم و به حریف آسانی خورده بودم به دلیل کم تجربگی بازی را باختم.

توی بخش تیمی هم به تیم ازبکستان خوردیم متاسفانه تیم ما آماده نبود با وجود اینکه تقریبا ۳۵ ضربه بازی من زدم ولی در ضربه ۴۱ کشاله ران پایم کش آمد و بازی ۴۴ به ۴۱ به نفع ازبکستان تمام شد.

همیشه در بازی های تیمی خوب بازی می‌کردم، در مسابقات آسیایی تایلند در قسمت انفرادی در حذفی با شکست مربی فعلی تیم ملی کره وارد ۱۶ نفر شدم ولی ۱۵ بر ۱۳ به ایگورتسل قزاقستان باختم ولی در تیمی با اینکه دو ضربه عقب بودیم ۷ بر ۱ او را بردم و تیم رو جلو انداختم. آن روز به همراه پاشا پاشاپور و پیمان فخری تونستیم سوم بشویم، البته تیم قزاقستان تیم خیلی خوبی بود.

قهرمانی کشور سال ۸۱ تو قزوین من و حامد برادرم با شکست برادران محمدزاده به فینال رفتیم و یکی از شب های بیادماندنی در ورزشم بود که برای تیم کرج بازی می کردم و توانستم طلا بگیرم .

سال ۲۰۰۰ برای انجام مسابقات جهانی آمریکا به شیکاگو رفتیم که بعد از چند ماه تمرین و دو هفته اردو در ترکیه آماده شده بودیم ولی به خاطر انگشت نگاری به ایران برگشتیم که در آن زمان خیلی سرو صدا کرد و من به عنوان کاپیتان تیم کلی مصاحبه داشتم که قرار بود دولت وقت بهمون جایزه بده که بعد زدند زیرش .

سال ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ اوج بازی هایم بود که در فینال قهرمانی کشور با نتیجه بسیار نزدیک یک بار به پیمان فخری باختم ودوم شدم و یک بار به مهیمن رحیمی باختم و دوم شدم.

در سال ۲۰۰۲ ذ مسابقات جهانی اسپانیا پنجم شدم و در مسابقات جهانی تبریز هم سوم شده بودم و در رنکینگ جهانی نفر چهاردهم جهان بودم ولی بدترین خاطره ورزشیم اتفاق افتاد و بدون هیچ دلیلی از مسابقات جهانی پرتغال خط خوردم با وجود اینکه حتی انتخابی هم گذاشتند و بین پنج بازیکن سوم شدم، باز هم من رو خط زدند و چون اون سال تو فلوره قهرمانی کشور دوم شده بودم آقای محمدزاده به من پیشنهاد داد که به پرتغال بروم ولی فلوره بازیکن که می توانم بگویم بدترین روزهای زندگیم آن روزها بود و در اوج آمادگی از ورزش زده شدم و هیچ وقت یادم نمی رود و در آخر (پیمان فخری،مجتبی عابدینی،پرویز درویشی و هادی محمدزاده) به مسابقات اعزام شدند

چند ماه بعد از اون مسابقات فدراسیون دچار مشکل شد و تعداد زیادی از بازیکنان استعفا دادن و بازی های المپیک آسیایی رو هم از دست دادیم.

بعد از آن مشکلات با دو مدال جهانی  و پنج مدال آسیایی و چند مدال بین المللی با توجه به‌ اینکه هیچ حقوقی بهمون پرداخت نمی شد و لیگی هم در کار نبود، شروع به کار کردم و به عنوان مدیر فروش در یک شرکت توزیع لوازم خانگی استخدام شدم و کم کم از ورزش فاصله گرفتم.