بیژن سرهنگ پور – پیشکسوت شمشیربازی استان اصفهان

رشتة شمشیربازی: فلوره – اپه – سابر

مربی یا مربیان به ترتیب دورة زمانی: فروغ حقیقت، آناتولی تولوکوف، کیومرث طلوعی

در دو مرحله بود، مرحله اول ازسال 1344 تا قبل از مسابقات آسیایی 1353 تهران و مرحله دوم پس از انقلاب و بازگشایی شمشیربازی تا سال 1377

مقام اول اسلحه رشته اپه در مسابقات بین المللی دهه فجر تهران

ایرج دستگردی، علی بدراصفهانی، کیهان گوران، کیوان طلوعی، بهروز شفیعی، احمد دره نژاد، حمید هاشمی، سرژیک آسادوریان، و …

• برگذاری مسابقات مختلف شمشیربازی در فضای باز از جمله مسابقات نقش جهان در میدان شاه اصفهان (میدان نقش جهان سابق)
• پیگیری برای بهره بردن از یک مدیر با تجربه و با نفوذ بعنوان ریاست هیت استان اصفهان که نهایتا با متقاعد کردن و کسب توافق آقای مرتضی طلایی جهشی در این رشته در اصفهان به وجود آمد.

همکاری نزدیک با اداره کل استان در جهت جذب استعداد های جوان و خارج از داستان فامیلی / آشنایی و یا تمول مالی باعث شد تا خونی جدید در رگ شمشیربازی استان و حتی کشور جریان پیدا کند و حاصل آن همان نسل کنونی شمشیربازی استان اصفهان و تیم ملیست. من با صرف وقت بسیار زیاد به دبیرستان های محروم شهر رفته از بین ورزش های گوناگون جوانانی با پتانسیل در خور شمشیربازی رو جذب و به ورزش شمشیربازی استان هدایت می کردم.

در فدراسیون شمشیربازی : پس از دعوت و پیشنهاد برای قبول مسئولیت راه اندازی باشگاه های شمشیربازی کشور و جذب سرمایه گذاردر بخش خصوصی در این رشته ورزشی فعالیت کنم. این در حالی بود که همه می دانستیم که ورزش شمشیربازی طرفداری ندارد و در حقیقت این ورزش محروم و مظلوم و بی نام بود. من پس از جمع بندی های زیاد بطوری که می دانستم در این راه باید از وقت خانواده و کار خود بزنم قبول مسئولیت کردم. قانع کردن شرکت هایی که ورزشی بغیر از فوتبال نمی شناسند کاری سختی بود … و کار مشکل تر قانع کردن آنها به سرمایه گذاری و یا مشارکت مادی داشتن در این رشته … احتمالا دوستانی که در حال حاضر دست اندر کار باشگاه ها هستند این رو خیلی خوب درک می کنند.

من برای دستیابی به این هدف با صرف وقت و انرژی با برنامه ریزی و لابی های متعددی شروع به حرکت و انجام ملاقات های مختلف با روسای شرکت های نامی کشور نمودم. حاصل تلاش من بعد از جلب نظر مدیران وقت شرکت ها، تامین خواسته های  آنها و در کنار آن سرمایه گذاری همراه با حس رقابتی در این ورزش در بین خود شرکت ها بود … من در مدت کوتاهی نتایج خیلی خوبی رو در این ورزش در رده باشگاه ها حاکم کردم. در حقیقت شرکت های بزرگ برای اینکه از همدیگر سبقت بگیرند بازیکنان بهتر و در رده های بالا تر را استخدام می کردند و از سویی دیگر برای همه ورزشکاران بصورت یک هدف مسلم شده بود که آنها باید بهترین باشند که این تلاش مضاعفی را از آنها می طلبید و یادم هست در همان زمان همه تلاش بیشتری داشتند تا در رده اول کشور بایستند. این برای آنها قطعی بود که شانس عضویت در بهترین باشگاه نصیبشان خواهد شد. نهایتا در مدت کوتاهی فدراسیون به تمام اهداف ده گانه اساسنامه باشگاهها رسیده بود.

1. تاسیس باشگاه های مختلف در هر سه رشته شمشیربازی،
2. به عضویت درآوردن ورزشکاران و مربیان در باشگاه ها،
3. برگزاری مسابقات باشگاهی در سطح کشور،
4. حاکم شدن جو رقابتی موثر ورزش شمشیربازی در باشگاه ها و موسسات اجرایی کشور،
5. تزریق کمک های مالی از طریق فدراسیون به بعضی هیأت های که ورزشکارانی دررده اول لیگ باشگاه ها دارند،
6. پرداخت حقوق و کمک هزینه تحصیلی از طریق فدراسیون به ورزشکاران عضو باشگاه های رده بالا،
7. پرداخت حقوق مربیان تیم های باشگاهی،
8. در صورت نیاز کمک نقدی و غیر نقدی به فدراسیون شمشیربازی از جمله (کمک به تامین هزینه تیم های اعزامی به خارج کشور، تامین هزینه برگزاری بعضی از مسابقات داخلی کشور)،
9. تامین وسایل ورزشی ورزشکاران عضو باشگاه های رده بالای جدول کشور در صورت نیاز فدراسیون،
10. توسعه سالیانه آن با جذب باشگاه های بیشتر در این ورزش.

این برنامه به خوبی ادامه داشت تا 4 ماه قبل از مهاجرتم به کشور آذربایجان که طی نامه رسمی موقعیت و استعفای خود را به فدراسیون اعلام کردم و طی جلسه ای همه مدارک امور باشگاه ها از جمله مکاتبات، قرارداها، اطلاعات مربوط به باشگاه ها، حساب های پرداختی و دریافتی از بدو راه اندازی تا آخرین روز به ریاست فدراسیون تحویل داده و کپی آن را نزد خودم نگه داشتم. در تمام مدارک مشخص بود اینجانب حالا یا به دلیل شرایط زندگی شخصی یا علاقه خود به این ورزش نیازی به دریافت حقوق و یا رسیدن کارمزدی از طرف در آمد های حاصله از باشگاه ها را نداشتم به همین دلیل همه وجوهات صرف اعضای خود باشگاه ها می شد.

در اینجا یک خاطره و یا گله کوچولو بکنم، و آن این بود که چند ماه پس از نبودن من در کشور بعضی از دوستان پس از تحریک تعدادی از ورزشکاران تن به مسافرتی طولانی به اصفهان جهت تحقیقات در مورد وجوه دریافتی باشگاه ها دادند… من تنها زمانی مطلع شدم که از طرف دو باشگاه بزرگ کشور با من تماس گرفتند، یکی بعنوان دلسوزی و دیگری با تمسخر عنوان کردند که تعدادی از دوستان و ورزشکارانی که شما سنگ آنها را به سینه می زدید آمده بودند اینجا و در مورد پرداختی های باشگاه به تو تحقیق می کردند. ما هم کاملا همه پرفراژها را کپی کرده در اختیار آنها گذاشتیم. تا آنجایی که من مطلع هستم حتی یکی از مدیران باشگاه ها به دوستان من این مطلب را یادآوری کرده بود که سرهنگ پور در اکثر موارد کمبودها و مبالغ کسری پاداش ها را از طرف خودش تامین می کرد تا خللی ویا نارضایتی دربین ورزشکاران یا مربیان به وجود نیاید چه برسد به برداشت از وجوه حق الزحمه یا پاداش ورزشکاران!